Öykü Durumuz büyüdü 7 aylık oldu, tam keşfetme dönemindeyiz, yeni gördüğü birisini gözünü ayırmadan inceliyor. :) 6 ay sadece anne sütü ile beslendi.4 aylık olduğunda etrafa olan ilgisi yüzünden memeden emme problemi yaşandı ve annesi sağarak anne sütü ile beslemeye devam etti.6.ayı doldurması ile birlikte ek gıdalara geçildi şu anda anne sütünüde alarak ek gıdalara alışmaya çalışıyor. 4.ayda annesi Tracy Hogg un yatır kaldır yöntemini uyguluyarak uyku düzeni kurmaya çalıştı ilk haftada yaşanan zorluk dönemi 2. ve hatta 3. haftada da azalarak devam etti, ama zaferi annesi kazandı ve 4.aydan itibaren saatleri belli olan ve kendi yatağına yatırılarak uyuduğu bir uyku düzeni oldu. Öykümüz şimdilik çok uysal,sakin bir bebek, hele de uyku saati dolduğunda kaldırmak için beşiğinin yanına gittiginiz zaman sizi gülücük ile karşılaması var ya işte o beni bitiriyor. İnşallah böyle de devam eder. Maşallah öykümüze :)
Bize gelince Mehmet Emre miz şu an 30 haftalık, 9 ay çok uzun nasıl geçecek derken 6 ay nasıl oldu anlamadım.Genel olarak değerlendirmek gerekirse hamileliğim Allaha şükür bu zamana kadar iyi gitti,ama artık sanırım ağırlaşmaya başlıyorum eski hareketliliğim kalmadı. Kilo konusunu çok kafama takmamaya çalışıyorum, toplamda 13 kilo aldım daha doğuma 2,5 ay olduğunu düşünürsek matematik hesabına göre bu benim çok kilo aldığımı gösterir ama zayıf hamile kaldığımdan mıdır nedir her gören hiç kilo almamışsın, karnın çok çıkmamış gibi yorumlar yapıyor hatta hamilelik sana yakışmış doğumdan sonra çok kilo verme gibi yorumlar da açıkçası bana moral kaynağı oluyor.
Memorial hastanesinin ücretsiz yoga dersleri oluyor Cumartesi günleri , mümkün olduğunca ona gitmeye çalışıyorum, ne kadar düzenli olarak evde yapıcam desemde olmadı maalesef , Mehmet Emre mize Müzik dinletmeye çalışıyorum bir de masal okumaya ama onlarda da bir istikrar sağlayamadım, hamilelik bana üşengeçlik getirdi sanırım.
Mehmet Emre miz çok hareketli, kontrollerde bize fazla yüzünü göstermese de, sanki bilinçli bir şekilde bize cevap veriyor karnıma dokunup bir iki parmak vuruşundan sonra o da bizim vurduğumuz yere tekme atıyor. ;) Hamileliğin zor yanları olmasına rağmen güzel şey de, insanların sana bakışları, sana özel muamele göstermeleri yani kafadan torpilli olmanız, hele içinizde bir şeylerin hareket ediyor olması harika bir duygu. Tadını çıkarmaya çalışıyorum ve buluşacağımız günü merakla bekliyorum.
Hazırlık olarak çok özel bir şey yapmadım tabı gördüğüm hoşuma giden şeyleri aldım. Bebek şekeride hazırlamak istiyorum onun için ne yapabilirim diye Eminönü nü bir ön keşif gezisi yapmıştım daha önceki haftalarda,sanırım çerçeve alıp şekerle süsleyeceğim.
İşte böyle, kaldı 10 hafta, şu an en çok istediğimiz şey Emre mizin sağlıkla ve zamanında gelmesi
Sevgilerle…
